شراب شعر چشمان تو

من امشب تا سحر خوابم نخواهد برد!

همه اندیشه ام اندیشهء فرداست،

وجودم از تمنای تو سرشار است،

زمان-در بستر شب-خواب وبیدار است،

درادامهء مطلب باقی شعر فریدون رو بخونین

هوا آرام،شب خاموش،راه آسمانها باز...

خیالم چون کبوترهای وحشی می کند پرواز...

رود آنجا که می بافند کولیهای جادو،گیسوی شب را

همان جاها که شبها در رواق کهکشانها عود می سوزند:

همان جاها که اخترها به بام قصرها،مشعل می افروزند:

همین فردا که راه خواب من بسته است،

همین فرداکه روی پردهءپندار من پیداست

همین فردا که ما را روز دیدار است!

همین فردا که ما را روز آغوش ونوازشهاست!

همین فردا، همین فردا...

...من امشب تا سحر خوابم نخواهد برد!

زمان در بستر شب خواب وبیدار است،

سیاهی تار می بندد،

چراغ ماه لرزان،از نسیم سرد پاییز است،

دل بی تاب وبی آرام من،از شوق لبریز است،

به هر سو چشم من رو میکند ،فرداست!

سحر از ماورای ظلمت شب میزند لبخند

قناریها سرود صبح می خوانند...

...من آنجا،چشم در راه توام.ناگاه:

ترا،از دور میبینم که می آیی،

ترا از دور میبینم که میخندی،

ترا از دور میبینم که میخندی ومی آیی،

...نگاهم باز حیران تو خواهد ماند،

سرا پا چشم خواهم شد.

ترا در بازوان خویش خواهم دید!

سرشک اشتیاقم شبنم گلبرگ رخسار تو خواهد شد.

تنم را از شراب شعر چشمان تو خواهم سوخت.

برایت شعر خواهم خواند،

برایم شعر خواهی خواند،

تبسم های شیرین ترا، با بوسه خواهم چید!

وگر بختم کند یاری،

در آغوش تو...

...ای افسوس!

سیاهی تار می بندد،

چراغ ماه لرزان از نسیم سرد پاییز است،

هوا آرام،شب خاموش،راه آسمانها باز

زمان-در بستر شب-خواب وبیدار است!